احیاء قسمتی از دشت با اجرای پروژه تغذیه مصنوعی (مطالعه موردی دشت سفید دشت- فرادنبه)
author
Abstract:
چهار و پنج (افزایش 20 و 40 درصدی بارش سالیانه) و سناریوی شش (کاهش 20 درصدی بارش سالیانه، رشد 20 درصدی سطوح زیر کشت، رشد 10 درصدی جمعیت و کاهش نشت از کانالهای آبیاری به میزان 50 درصد)، نتایج حاصل از اجرای مدل در حریم تغذیه مصنوعی بیانگر آنست که پیشبینی سطح آب زیرزمینی برای یک دوره 15 ساله (میانمدت) با اعمال شرایط سال83- 1382(سناریو یک) به دلیل میزان و پراکنش مناسب بارش، در قسمت های میانی دشت تا 75/10 متر و برای دوره بلند مدت (30 سال) افزایشی بالغ بر 5/19 متر دارد. این افزایش برای محل استخرهای تغذیه مصنوعی در دورههای زمانی میانمدت (15 ساله) و بلند مدت (30 ساله) 41/19 و 88/23 متر است. در سناریوهای دو و سه میزان سطح آب زیرزمینی نسبت به حالت نرمال 9/0 و 45/1متر کاهش داشته است. در سناریوهای چهار و پنج سطح ایستابی آب 45/1 و 69/2 متر افزایش داشت. اما سناریوی شش باعث افت 46/3 متر سطح آبهای زیرزمینی منطقه گردید. پروژههای تغذیه مصنوعی به منظور بهرهوری بهینه از منابع آبی خصوصأ آبخوانها، نقش مؤثر و بارزی به عنوان یک راهکار علمی و عملی ایفاء می نمایند. پروژه تغذیه مصنوعی سفید دشت- فرادنبه، جهت تأمین امنیت غذایی در قالب توسعه کشاورزی و منابع طبیعی پایدار و بهرهوری بهینه از امکانات و پتانسیلهای موجود اجراء شده است. در این پروژه روانابهای سطحی، آب چند چشمه وقنات که وارد رودخانه بروجن شده و در نهایت به رودخانه کارون می پیوندند، توسط سازههایی همچون بند انحرافی، سیفون معکوس وکانال انتقال آب، وارد استخرهای تغذیه کننده پروژه تغذیه مصنوعی شده و به داخل آبخوان منطقه هدایت میگردند. طرح تحقیقاتی[1]جاری به منظور بررسی عملکرد و تأثیر کمی این پروژه نسبت به آبهای ذخیره شده در آبخوان اجراء گردید. روانابهای ورودی به پروژه تغذیه مصنوعی سفید دشت- فرادنبه طی سالهای 1382 لغایت 1385 بترتیب 1/6، 3/5، 3/7 میلیون متر مکعب در سال بوده است، که عمدتاً دشت سفید دشت و قسمتی از دشت فرادنبه تحت تأثیر قرار گرفته است. به منظور بررسی تأثیر کمی پروژه تغذیه مصنوعی بر آبهای زیرزمینی و تغییرات حجم ذخیره آب در آبخوان منطقه و مدیریت منابع آب زیرزمینی از نرمافزار مادفلو[2] استفاده گردید. لذا جهت ارزیابی عملکرد و رفتار آبخوان از شش سناریو استفاده شده است. سناریو یک (با شرایط نرمال زمان اجرای طرح) در کوتاه مدت، میان مدت و بلندمدت (2، 15 و 30 ساله)، سناریوهای دو و سه (منظور نمودن 20 و 40 درصدی کاهش بارش سالیانه)، سناریوهای چهار و پنج (افزایش 20 و 40 درصدی بارش سالیانه) و سناریوی شش (کاهش 20 درصدی بارش سالیانه، رشد 20 درصدی سطوح زیر کشت، رشد 10 درصدی جمعیت و کاهش نشت از کانالهای آبیاری به میزان 50 درصد)، نتایج حاصل از اجرای مدل در حریم تغذیه مصنوعی بیانگر آنست که پیشبینی سطح آب زیرزمینی برای یک دوره 15 ساله (میانمدت) با اعمال شرایط سال83- 1382(سناریو یک) به دلیل میزان و پراکنش مناسب بارش، در قسمت های میانی دشت تا 75/10 متر و برای دوره بلند مدت (30 سال) افزایشی بالغ بر 5/19 متر دارد. این افزایش برای محل استخرهای تغذیه مصنوعی در دورههای زمانی میانمدت (15 ساله) و بلند مدت (30 ساله) 41/19 و 88/23 متر است. در سناریوهای دو و سه میزان سطح آب زیرزمینی نسبت به حالت نرمال 9/0 و 45/1متر کاهش داشته است. در سناریوهای چهار و پنج سطح ایستابی آب 45/1 و 69/2 متر افزایش داشت. اما سناریوی شش باعث افت 46/3 متر سطح آبهای زیرزمینی منطقه گردید [1]بررسی تأثیر تغذیه مصنوعی دشت سفید دشت، فرادنبه بر کیفیت و کمیت آْبخوان منطقه به شماره 01-0500424000-82 [2] MODFLOW
similar resources
بررسی اثرات اجرای تغذیه مصنوعی بر روی آبخوان دشت گوهرکوه
برداشت بیش از حد مجاز از آبخوان آبرفتی دشت گوهرکوه در جنوب باختر زاهدان، منجر به کاهش تراز آب زیرزمینی شده است. به منظور شناخت کاملتر آبخوان و بررسی اثرات احتمالی اجرای طرح تغذیه مصنوعی، جریان آب زیرزمینی این دشت، با مدل ریاضی شبیهسازی شده است. در این مطالعه از نگاشت(لاگ)های حفاری، آماربرداری از منابع آبی، دادههای پیزومتری و آزمایشهای پمپاژ، استفاده شده است. مدل عددی جریان برای پیشبینی ت...
full textمکانیابی تغذیه مصنوعی آبهای زیرزمینی با استفاده از تصمیمگیری چند معیاره در محیط GIS (مطالعه موردی: دشت بیرجند)
دشت بیرجند واقع در استان خراسان جنوبی با مساحت حدود 3425 کیلومتر مربع به دلیل شرایط اقلیمی نامناسب و شدت تبخیر، فاقد منابع آب سطحی قابل توجه بوده و جز تعدادی شاخه رودخانهای کوچک که جریان دائمی دارند در سایر شبکههای رودخانهای، جریان آب فصلی و عمدتاً دورهای و کمدوام است لذا منابع آب زیرزمینی مهمترین ذخایر آب قابل استحصال در این محدوده به شمار میروند. آبهای زیرزمینی در فعالیتهای اقتصادی ن...
full textبرآورد توزیع مکانی و زمانی تغذیه با استفاده از مدل توزیعی PRMS: مطالعه موردی دشت نیشابور
در این تحقیق، توزیع مکانی تغذیه ماهانه در دشت نیشابور توسط مدل PRMS برآورد گردید. بدین منظور در ابتدا حساسیتسنجی مدل PRMS نشان داد که مؤثرترین پارامترهای موثر بر بیلان در این منطقه، تبخیروتعرق، جریان ترجیحی، رطوبت خاک و سطح مشارکت کننده در رواناب میباشند. پس از تحلیل حساسیت، واسنجی این مدل توسط نرمافزار PEST و با توجه به دادههای رواناب ایستگاههای هیدرومتری و همچنین تبخیروتعرق واقعی (ETEns1...
full textامکان سنجی تغذیه مصنوعی در دشت تایباد با استفاده از روش فرآیند تحلیل شبکه (ANP)
مدیریت صحیح منابع آب زیرزمینی در مناطق خشک و نیمهخشک با توجه به کمبود و دسترسی فصلی به آب از اهمیت شایانی برخوردار است. تغذیه مصنوعی آبهای زیرزمینی یکی از روشهای اصولی مدیریت منابع آب است. در این پژوهش سعی گردید با رویکرد تلفیقی استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) و روشهای تصمیمگیری چند معیاره، مناسبترین عرصهها برای اجرای عملیات تغذیه مصنوعی در دشت تایباد، واقع در استان خراسان رضوی...
full textتعیین مدل پهنه بندی اکولوژیکی مناطق مستعد احیاء بیابان با استفاده از منطق فازی (مطالعه موردی: دشت سیستان)
امروزه یافتن مکان یا مکانهای مناسب برای ایجاد یک فعالیت در حوزه جغرافیائی معین، جزء مراحل مهم طرحهای اجرایی، به ویژه در سطح کلان و ملی به شمار میرود. جهت انتخاب مناطق بیابانی مستعد احیاء، یکی از مناسبترین ابزارها، استفاده از مدلهای رایانهای است. تاکنون مکانیابی با استفاده از منطق فازی و سیستمهای اطلاعات جغرافیائی در زمینههای تخصصی مختلف انجام شده است، با توجه به نیاز این حوزه مطالعاتی ...
full textاستفاده از روشهای نوین هوش مصنوعی در بررسی کیفیت منابع آب زیرزمینی (مطالعه موردی: دشت سلماس)
با توجه به تمام پیشرفتهای صورت گرفته در مدیریت منابع آب، معضل بررسی کیفیت آبهای زیرزمینی اصلیترین مشکلی است که در اکثر دشتهای ایران مشاهده میشود. لذا مدیریت و پایش کیفیت منابع آب از اهمیت بالایی برخوردار است. در این تحقیق سعی شد با بهکارگیری دو مدل RBF و GFF شبکه عصبی مصنوعی به پ...
full textMy Resources
Journal title
volume 9 issue 31
pages 31- 41
publication date 2016-01
By following a journal you will be notified via email when a new issue of this journal is published.
No Keywords
Hosted on Doprax cloud platform doprax.com
copyright © 2015-2023